Wittgenstein 2. Aan de taal ligt het niet

In 2020 kwam Bo Tarenskeen op het krankzinnige idee om een elfdelige theaterreeks te maken over de logicus Ludwig Wittgenstein (1889-1951). Deel 2 speelt zich af in 1923. Populisme grijpt om zich heen. Nepnieuws verblindt de massa. Gladde retoriek, de voertaal van propaganda, glipt door de filters van kritische correctie. Woorden zijn niet onschuldig, taal kan vernietigen. In datzelfde jaar komt de Weense Kring bijeen. Tegen de achtergrond van antidemocratische ontwrichting– de nazi’s doen in München hun eerste machtsgreep – probeert dit groepje bevlogen professoren de taal te zuiveren van alle onredelijkheid. Want als de taal helder is, zal het denken ook helder verlopen. Toch? Ze gaan zo op in hun ideeën dat ze blind worden voor de gevaren van hun tijd en met lege handen staan tegenover de overrompelende wijze waarop extremisme de massa bereikt. ‘Wittgenstein 2. Aan de taal ligt het niet’ is een wrang-komische voorstelling met vier spelers, over hoe het denken zich in zijn streven naar helderheid loszingt van de realiteit, en hoe schijnbaar onschuldige verstrooidheid iemand fataal kan worden.